Тасхаҷах хысхы хараада соохха тоопча.
Тал ағастың пазында тарбайыбысхан одырча.
Тумзиин ол идер-тудар чир таппин,
Тухрай килiп ханат алтына сухса даа,
Чылыбинча.
Соохха тооп сыдап полбаанда,
Чоохтанып, чобалып ол пастады:
«Адыр, таңда таң чарызох,
Ағастың арбахтиин таллап тапсамох,
Маңат арах чылығ уя
Чазап албаанда чарабас
Мындағ иреені кöpiп, пiди чуртап полбас,
Саасхан уязына кipiп солынарчыхсың,
Саасханнар, сайразып, чыыл килзелер,
Оларға сохтырчазың.
Татай… Халах, чуу!.. Чох, полар амды,
Халтырап сыдап полбас.
Таңдох хайди даа уя чазирға».
Кöгер килiп, таң чараанда,
Кöстел килiп, кÿн сыхханда,
Улуғ харахтығ тасхаҷах чылып парған.
Уя чазирын пазох ундуп салған.
Тасхаҷах осхас ундаачы кізілер
Табыларҷых пістің дее арабыста, нанҷылар.
***
Автор публикации
Комментарии: 0Публикации: 69Регистрация: 09-06-2019
